Ja mensen, hierbij alweer het verslag van de 3e IDC race, een zeer enerverende dag voor Honeybee-racing op het TT-circuit van Assen.

Ook deze 3e racedag waren we weer met onze caravan op de racedag zelf vertrokken, iets wat ons inmiddels erg goed bevalt; 's morgens vroeg vertrekken, geen verkeersdrukte en om 7.15 uur op de paddock aanwezig. Eventjes de spulletjes uitlaten, motor eruit, papieren in orde laten maken, transponder ophalen en op naar de technische keuring. Dit keer zonder onderkuip zodat de mannen bij de keuring alles op veiligheid goed konden controleren. Dit was allemaal OK :)

Iedere keer wordt het schema van alle klassen gewisseld en deze keer was de Proclass 1000 als eerste aan de beurt voor de 1e kwalificatie om 9.30 uur...

Q1

Dan de 1e kwalificatietraining, ik had er best veel zin in maar op de één of andere manier zat ik niet ontspannen op de motor en dus niet goed in mijn concentratie en in mijn ritme en maakte ik domme foutjes zoals verkeerde versnelling kiezen en verkeerd remmen.

Uiteindelijk resulteerde dit in een 29ste startplek van de ongeveer 40 rijders, dus ik was zeker niet tevreden... In de laatste ronde van deze training wist ik nog een redelijke tijd neer te zetten maar vrolijk werden we er niet van.

Dus hebben we onze strategie goed doorgenomen en kreeg ik de nodige preken van mijn wederhelft/coach, volkomen terecht overigens. :)

Q2

Voor de 2e kwalificatie hadden we als plan bedacht: om als één van de eerste rijders de baan op te gaan. Dit lukte ook en zodoende had ik een aantal rondes vrij baan met een gevoel dat het beter ging, ik kon me veel beter focussen en dacht bij mezelf volgens mij is dit in ieder geval niet slechter als de vorige kwalificatietraining.

Achteraf bleek dat ik mijn eigen P.R. met 3-100ste nog even had aangescherpt, dit leverde een 24ste startplek op want, tja iedereen was natuurlijk harder gaan rijden :). Tjongejonge wat hadden we dit even nodig, het kan dus tóch en het zit er dus tóch nog in!! Zeiden we na afloop en nu op naar de race.

We hadden afgesproken als ik Q2 goed zou rijden, dat er een nieuwe achterband op de motor zou komen, zo gezegd zo gedaan dus! De race was 's middags om 14.30 uur en had ik eindelijk wat meer rust en tijd. Ik had om 13.30 uur bij Anita weer een massage geboekt en oh wat was dit weer heerlijk, ze maakte de verkrampte spiertjes in rug en nek weer los, dank daarvoor :)

Wat ook erg lief en leuk was, was dat oude bekenden Wilma & dochter met de kids en onze grote vriendin Silvia met een kennis kwamen kijken en ons aanmoedigen.

Race

Voordat de race begon, stuurden we alle bezoek weg om nog even te kunnen focussen. We hadden sinds de laatste race nog wat aanpassingen gedaan aan de motor m.b.t. de lounge-control, dus zorgde ik ervoor dat ik als een van de eersten de warm-up lap deed en net ietsje meer tijd had op de startgrid om de lounge-control goed in te stellen. Gelukkig ging dit in 1 keer goed, nu was het weer wachten totdat het mannetje met de rode vlag vooraan het veld wegliep, klik, de motor in de 1e versnelling en BOEM volgas weg toen het rode licht uitging!

Mijn start was weer eens goed en ik spoot naar voren, helaas bij het aanremmen van de haarbocht zat ik achter een rijder die voor mij te langzaam de bocht nam, anders had ik nog een paar plekjes kunnen pakken. Na ronde 1 bleek dat ik vanaf P24 alweer 6 rijders voorbij was en op de 18e plek reed, dit was beter. :)

Ik voelde me top, en had direct een goed ritme te pakken waardoor ik snel rijders aan het inhalen en uitremmen was! Als je iemand inhaalt komt de euforie-adrenaline uit je oren zal ik maar zeggen. In ronde 4 (bleek achteraf) verbrak ik voor de 2e keer deze dag mijn P.R. en dook ik in de 1.52 :)

Maar toen de 5e ronde: ik stuurde de 1e rechterbocht van Ossenbroeken in, hing helemaal rechts naast de motor en uit het niets verloor de voorband zijn grip en vloog ik over het asfalt... In een snelle reflex dook ik als een balletje in elkaar met armen en benen ingeklapt en tolde achterwaarts een keer of 5 a 6 over de baan, totdat ik in de grindbak lag. Direct stond ik op, keek naar links en zag de motor in het grind liggen. Mijn airbagvest was gelukkig afgegaan maar hierdoor zat mijn motorpak wel heel erg strak, direct kwamen er 3 baancommisarissen aanrennen die de motor oppikten en 1 man die mijn pak gelukkig open ritste waardoor ik weer vrij kon ademen en bewegen. Ik was opmerkelijk rustig en nuchter, tja het is gebeurd, ik kan er niets meer aan doen... Even wachten op het bekende groene traktortje met 2 mannen, en hup de motor op het aanhangertje, ik kroop op de motor om deze in balans te houden.

Verderop was nog iemand "gestopt" met racen, die moesten we ook oppikken en toen gezamenlijk terug naar de paddock.

Daar aangekomen werd ik opgewacht door onze vrienden en hebben we de motor enigszins ontdaan van al het grind wat er in en op zat...

De schade viel op het eerste oog mee, met uitzondering van de carbon demper die flink gedeukt was. Lief was het dat iedereen vroeg of ik OK was, maar onze focus lag alweer bij de motor. :)

Volgend weekend doe ik mee aan de Ducati-clubraces sinds jaren en daarom moet de Aprilia weer helemaal klaar zijn, dus moeten we hard werken deze week. Erg aardig van Frank van de Heuvel mede Aprilia rijder, die aanbood zijn reserve carbon demper aan ons te verkopen, zodat we in ieder geval dat onderdeel alvast in huis hebben.

Kortom zeer snel en goed gereden, met uitzondering van mijn val en nu op zoek naar sponsoren, groot of klein die Honeybee-Racing een beetje willen helpen de financiële pijn te verzachten... Wil je Honeybee-Racing een beetje steunen? Kijk dan bij Sponsors en Club van 50 of stuur mij een berichtje op FB of via deze site!

Heb je zin om dit geweld eens live mee te maken? Volgende week zondag doe ik mee in de Thunderbike race-klasse op de Aprilia. :)

Speciale dank aan; Ed, mijn steun en toeverlaat, Wilma, Tamara & de kids, Frank Heuveltje, Silvia & friend, Anita voor de massage en alle mensen die weer gezellig met en bij ons een praatje kwamen maken want dat hoort bij het racewereldje!

Nu is het sleutel-time hier :)