Ja mensen, nadat we voor het laatst op de Motorsport Arena Oschersleben (voormalig Oost-Duitsland) hebben geraced, was alweer 7 jaar geleden met toen nog de OW Cup.

Overigens had ik aan deze baan fijne herinneringen want 2017 was mijn beste racejaar en op dit circuit had ik destijds meerdere malen podium gereden...

Vrijdag

Het idee was om op vrijdagochtend 03.00 uur op te staan en om 04.00 uur met onze BEE-Sleurhut naar Duitsland te vertrekken, zo gezegd zo gedaan dus!

Goh wat was dat een top idee, het was rustig op de weg, geen files en alles ging zeer voorspoedig en vooral met veel rust.

We zouden om 10.00 uur arriveren en rond 9.00 uur kregen we een appje van Frank en Robin die er al waren, en zich voor de vrijdagmiddag hadden ingeschreven voor een 2-uurs endurance-race van Bike Promotion, de organisatie die alles regelde op het Oschersleben-circuit. 2 uur knallen voor 30 euro p.p. euh... Ja tuurlijk doen we!

Ik was benieuwd hoe het racen zou gaan want ik moest dit weekend gaan racen, terwijl ik antibiotica slikte wat veel energie kostte...

Samen met Marius op de Yamaha R1 ging ik aan de endurance deelnemen, dus toen Ed en ik bij het circuit aankwamen om 10.00 uur was het gedaan met de rust, alles supersnel uitpakken, inschrijven en hup al vrij snel de baan op met de Aprilia.

Hierbij was mijn 1e indruk; jemig wat rijden ze hier hard, ik werd letterlijk aan alle kanten voorbij geblazen door de andere rijders. Ik had het gevoel dat de motor erg licht stuurde... Gelukkig begon de echte endurance pas ’s middags dus kon ik nog lekker een uurtje bij slapen in onze caravan.

De endurance was leuk en leerzaam en langzaamaan begon ik de baan weer te herkennen, maar nog steeds dacht ik; hoe heb ik hier in 2017 zo hard kunnen rondgaan??

Marius en ik wisselden elkaar af na zo’n 20 minuten en de 2-uurs race was voorbij voordat je het door had. Inmiddels waren Sam en Erik ook gearriveerd en hebben hun ook nog even kunnen racen met onze transponder :) Tijd genoeg immers.

Erg leuk en gezellig hadden we met ons clubje een grote pitbox tot onze beschikking! Super geregeld door Robin! Onze sleurhut stond mooi aan de overkant, lekker dichtbij dus helemaal top :)

Aan het eind van de vrijdag hadden we om 17.30 uur met de IDC rijders (superbike klasse en prosport klasse samen) nog een vrije training, dus ik had al wel de nodige meters gereden aan het eind van de vrijdag! Deze verliep ook lekker en goed.

Zaterdag

Het programma van de zaterdag bestond (maar) uit 2 kwalificatietrainingen; eentje ’s morgens en eentje ’s middags dus veel meer rust en tijd als op de vrijdag. Buiten liep de temperatuur van ’s ochtends 26-28 graden, ’s middags op naar zo’n 31 graden dus veel drinken en binnen blijven zitten was het advies. Nog even snel wat boodschapjes ’s morgens vroeg in het dorp gedaan i.v.m. de hitte!

Q1; De eerste kwalificatie training ging redelijk goed waardoor ik met een 1.43.8 een 12e startplek had (in mijn eigen klasse) en een 32e n de gecombineerde klasse. Toch was ik hier nog niet echt tevreden mee, de Aprilia gaf zoals gewoonlijk geen krimp, ik was weer eens de beperkende factor... (zucht)

Q2; deze kwali zat ik duidelijk beter op de motor en hierdoor kon ik er een 1.41.5 uit persen waardoor ik 2 plekjes naar voren kwam (10e in eigen klasse en 31e op de grid). Overigens met 31 graden ben je na 15 minuutjes ondanks conditie wel aardig leeg...

’S avonds zijn we met de mannen samen een happie gaan eten wat errug gezellig was en pas laat koelde het af en konden we gaan slapen voor de zondag, waarbij er 1 warm-up training en 2 races op het programma stonden.

Zondag

Na wederom een goede nachtrust plus heerlijk ontbijtje te hebben genuttigd, was het zoals voorspelt ineens 18 graden ’s morgens, we besloten niet deel te nemen aan de warm-up maar gebruikten deze tijd om de achterband te verwisselen voor een exemplaar die het beter zou moeten doen bij deze temperatuur tijdens race 1.

Race 1

Om 11.30 uur was het dan zover; Race 1. Toen ik de pitstraat inreed dacht ik ineens, ow ja even mijn stuurdemper wat zwaarder zetten, de stelschroef zat helemaal los... oeps nou ja dan maar zo de baan op dacht ik. Niet echt een fijn gevoel om je race te beginnen en eigenlijk oerdom natuurlijk dat we dat niet gecheckt hadden...

Ik reed naar startrij 11 plekje 31... Toen het rode licht uitging startte ik aardig goed, echter bleek 2 plekjes voor mij een rijder stil te staan op de startgrid, kortom ik moest hard remmen en hem ontwijken... Tegelijkertijd zag ik veel rijders links langs mij heen vliegen naar voren, waardoor ik geen goede positie meer had.

Bij het ingaan van bocht 1 bleek dat mijn duimrem ook helemaal los zat, (???) kortom voor mij teveel spanning en stress waardoor ik uit mijn focus was en deze race slecht geconcentreerd reed en aan het vechten was tegen mijzelf en de tijd. Nog nooit heb ik een race gereden en gehoopt dat de finisch-vlag snel zou komen... nu dus wel.

Tot overmaat van ramp viel mijn motor in de laatste ronde ook nog stil door brandstofgebrek, gelukkig reed maatje Erik naast mij en heeft hij mij terug naar de pitbox gesleept, waarvoor dank :) Achteraf bleek dat ik toch meerdere 1.42 – rondjes had gereden, maar ergens voelde dit “slecht” want ik had er veel meer van verwacht... Die teleurstelling kwam er dan ook wel even uit...

Race 2

Ed kwam naar mij toe en zei; het is genoeg geweest zo met die stress, je krijgt van mij een nieuwe achterband voor Race 2...

Dus opnieuw opladen, focussen, motor helemaal (extra) controleren, drinken, ontspannen etc en Race 2 om 14.50 uur...

Weer starten vanaf rij 11 p.31, het mannetje met de rode vlag liep weg, het rode licht ging uit en ik spoot weg zo hard als ik kon naar bocht 1.

In race 1 had ik bocht 2 te ruim genomen, dus nu zat ik aan de binnenkant en zag Paul Kroeze uit de Superbike-klasse 2 motoren voor mij rijden en probeerde dit clubje bij te houden wat de eerste 2 rondjes redelijk ging. Ik was in race 1 door de superbike mannen ook ingehaald en iedere keer als ik een bocht uit accelereerde zei ik tegen mezelf; meer gas geven, nu kan het, net als die snelle mannen, je hebt nieuwe achterband dus mega-grip!!

En inderdaad jonge jonge wat een groot verschil zeg! Soms remde ik zo hard dat ik bijna moest overgeven in mijn helm, tegelijkertijd was dit supergaaf, weer gaf de Aprilia geen krimp he-le-maal niets, kortom deze motor is hiervoor gebouwd - niets anders.

Na 9 rondjes kregen we code – rood en werd de race stilgelegd, eigenlijk vond ik dit helemaal niet erg, want na zo’n 10 minuutjes was mijn energie (door de antibiotica denk ik) toch voor het grootste gedeelte weg.

Toen ik de pitstraat inreed had ik dus geen idee wat of hoe ik had gereden, echter toen ik mijn partner stuiterend van vreugde zag dacht ik; het moet wel aardig goed zijn. Ik had dus vanaf ronde 4 tijden van 1.40 naar 1.39 en uiteindelijk 1.38 gereden, dus superblij en bijna ook nog in mijn klasse podium gereden namelijk een 4e plek :)

Grappig is dan ook om te zien hoeveel mensen direct weten dat je aardig goed hebt gereden en hoe lief het is dat ze je komen feliciteren.

Hoe meer ik rij, en dat in combi met een nieuwe achterband voor de wedstrijd, tja dat zijn de juiste ingrediënten, dus wat moet ik gaan doen in de toekomst??

Meer sponsoren vinden zodat ik vaker een nieuw achterbandje kan monteren!

Wat een superweekend dus en wat een fijn gevoel om zo af te sluiten, Oschersleben is 1 van mijn favoriete circuits aan het worden, dat is wel duidelijk :)

Wil je mij supporten? Kijk dan eens bij club van 50 of kom gerust eens kijken bij een race!

Dank aan;

Ed

Robin

Frank

Erik

Sam

Lukas en Hetty

Familie Lentink

Marius

Volgende raceweekend 6 en 7 september Assen, zie calendar!